Aleksandr Nepomnyaşiy: “Ərəb dövlətləri Fələstin məsələsi vasitəsilə öz vətəndaşlarının diqqətini daxili problemlərdən yayındırırdı”
Aviqdor Eskin: “İsraillə münasibətlərdə vəhhabi faktorunu həlledici hesab etmək olmaz”
"Globes" nəşrinin yazdığına görə, İsrail ilə Səudiyyə Ərəbistanı arasında diplomatik münasibətlərin qurulması üzrə danışıqlar intensivləşib. Qəzet ABŞ-dakı yüksək rütbəli mənbələrə istinadən qeyd edir ki, bu danışıqların nə ilə nəticələnəcəyi hələlik bəlli deyil. Səudiyyə Ərəbistanı nəzəri olaraq “İbrahim sazişləri”nə qoşula və ya ticarət əlaqələrinin normallaşdırılması ilə məhdudlaşa bilər.
Maraqlıdır ki, Səudiyyə Ərəbistanı hakimiyyəti əvvəllər İsrail mülki təyyarələrinin öz əraziləri üzərindən uçmasına icazə vermişdi ki, bu da İran körfəzi ölkələri, Hindistan və digər Asiya ölkələrinə uçuş müddətini azaldıb.
Xatırladaq ki, 2020-ci ildə ABŞ Prezidenti Donald Tramp hökumətinin vasitəçiliyi ilə İsrail Birləşmiş Ərəb Əmirlikləri (BƏƏ) ilə “İbrahim sazişləri” adlanan razılaşma bağlayıb. Müqavilələrin bir hissəsi olaraq ölkələr ikitərəfli münasibətləri normallaşdırmaq və iqtisadi əlaqələri nizama salmaq qərarına gəliblər.
Tezliklə Bəhreyn və Mərakeş də müqavilələrə qoşuldu. Bundan əlavə, İsrail hakimiyyəti zamanla Sudan, Qətər, Tunis və Omanın onlara qoşula biləcəyini gözləyir.
Səudiyyə Ərəbistanı ilə münasibətlərin perspektivləri necədir? Vəhhabilik bu krallıqda dövlət dini olduğu üçün sual daha maraqlıdır. Və adətən məhz bu radikal hərəkatın davamçıları terrorçuların sıralarını kadrlarla təmin edirlər. Burada hansısa ziddiyyət varmı?
Tanınmış israilli ekspertlər bu məsələ ilə bağlı fikirlərini AYNA ilə bölüşüblər.
Publisist Aleksandr Nepomnyaşiy:
“Sudanın artıq bu müqaviləyə qoşulmasından başlayaq. Bu gün İsraillə “İbrahim sazişləri”ni imzalayan dörd ölkə var: BƏƏ, Bəhreyn, Mərakeş, Sudan.
İndi Səudiyyə Ərəbistanı haqqında. Həqiqətən də bu səltənətdə İslamın sünni istiqamətinin vəhhabi cərəyanı hökm sürür. Həqiqətən də Səudiyyə Ərəbistanı bu gün son dərəcə mühafizəkar dövlətdir.
Eyni zamanda qeyd edək ki, Səudiyyə Ərəbistanında din dövlətdən ayrıdır. Daha doğrusu, siyasi rəhbərlikdən. Din sosial normaları, tərbiyəni, təhsili və s. müəyyən edir. Lakin siyasi rəhbərlik dini hakimiyyətin göstərişi ilə deyil, özbaşına siyasi qərarlar qəbul edən krala və onun administrasiyasına tamamilə tabedir.
Məhz buna görə də Səudiyyə Ərəbistanı bu ölkədə qadağan edilmiş və terror hərəkatları siyahısına daxil edilmiş sünni “Müsəlman qardaşları” hərəkatına şiddətlə qarşı çıxır (təsadüfi deyil ki, Səudiyyə Ərəbistanının xüsusi xidmət orqanları bir neçə il əvvəl “Müsəlman qardaşları”nın aparıcı ideoloqlarından birini aradan götürmüşdü. Söhbət Səudiyyə Ərəbistanında şiddətlə hakim klanın əleyhinə çıxan Camal Haşoqidən gedir).
Məsələ burasındadır ki, “Müsəlman qardaşları” (yeri gəlmişkən, İrandakı Ayətullah rejimi də) “siyasi İslam”ın radikal tərəfdarlarıdır. Sadəcə olaraq, onların nöqteyi-nəzərindən İslam həyatın bütün sahələrini müəyyən etməli, təkcə mənəvi yox, həm də siyasi imperativ olmalıdır. Bu, o deməkdir ki, bütün siyasi qərarlar İslam şəriətinin tələblərinə tabe olmalıdır. Səudiyyə Ərəbistanında isə din siyasi hakimiyyətdən sərt şəkildə ayrılıb.
Üstəlik, hakim sülalənin gənc nəsli (ilk növbədə, vəliəhd şahzadə Məhəmməd bin Salman) sosial normaların tədricən və çox diqqətli, lakin yenə də “liberallaşdırılmasına” çalışır - qadınlar üçün daha çox hüquqlar, daha çox vətəndaş azadlıqları və s. Bu nəsil həm də ölkə iqtisadiyyatının karbohidrogen ixracından daha çox yüksək texnologiyalara arxalanmasını təmin etməyə çalışır.
Bundan başqa, Səudiyyə Ərəbistanının ekzistensial düşməni İslam dünyasında liderlik və buna görə də əsas ziyarətgahlara - Məkkə və Mədinəyə sahib olmaq uğrunda mübarizə aparan İrandır. Onlardan müdafiə olunmaq üçün sizə qabaqcıl silahlar və güclü müttəfiqlər lazımdır. Bütün bunlar İsraillə yaxınlaşmanın səudiyyəlilər üçün faydalı və hətta zəruri olmasına gətirib çıxarır.
Keçmişdə Fələstin ərəblərinin yəhudi dövlətinin məhv edilməsi tələbini dəstəkləmək həm öz əhalisini, həm də bütövlükdə ərəb dünyasını konsolidasiya etmək üçün ərəb liderlərinin əlində əlverişli vasitə olub. Üstəlik, bu yolla öz vətəndaşlarının diqqətini onların real problemlərindən - iqtisadi, sosial, siyasi və s. uğurla yayındırmaq mümkün olub.
Bu gün Səudiyyə Ərəbistanı liderlərinin İsraillə yaxınlaşması və yəhudi dövlətini məhv etmək istəyən fələstinli ərəblərin tələblərinə məhəl qoymaması öz ziyanına onların dəstəkləməkdən daha sərfəlidir. Elə buna görə də, yeri gəlmişkən, səudiyyəlilər “Müsəlman qardaşları”nın “Quran”da adı keçən Əl-Əqsa məscidinin Qüdsdə yerləşdiyini iddia edən bəyanatlarını getdikcə inkar edirlər.
Səudiyyəli ilahiyyatçılar sadəcə olaraq başqa bir ənənəyə sadiqdirlər: buna görə Əl-Əqsa İslamın qalan əsas ziyarətgahları ilə eyni yerdə - Məkkə və Mədinə bölgəsində yerləşir. Əvvəllər yəhudilərdən Qüdsü tələb etmək üçün Əl-Əqsa əlverişli bəhanə idi. İndi səudiyyəlilərin buna ehtiyacı yoxdur.
Eyni zamanda, Səudiyyə Ərəbistanında hakim sülalə üçün dərhal siyasi vektoru götürüb dəyişmək asan deyil. 70 ildən artıqdır ki, onlar öz vətəndaşlarını İsrailə qarşı qızışdırırdılar, indi yanaşmanın dəyişdirilməsi ehtiyatlılıq tələb edir. İlk növbədə, “Müsəlman qardaşları”nın insanların çaşqınlığından istifadə edərək yeni tərəfdarlar cəlb etməsinin qarşısını almaq lazımdır.
Bu və ya digər şəkildə gözləmək olar ki, Səudiyyə Ərəbistanının liberallaşması və bununla da İsraillə yaxınlaşma prosesi ehtiyatla da olsa, davam edəcək. Vəhhabilik buna mane olmur (siyasi hakimiyyət onlardan nə tələb edirsə, dini hakimiyyət onu deyəcək). Və “Müsəlman qardaşları”nın (daha çox da iranlı təbliğatçıların) təsiri Səudiyyə hakimiyyəti tərəfindən yatırılacaq”.
Publisist Aviqdor Eskin:
“Trampın prezidentliyi dövründə İsraillə Səudiyyə Ərəbistanı arasında yaxınlaşma müşahidə olunurdu. İranın təcavüzünə qarşı mübarizədə əməkdaşlıq Ər-Riyadı Qüdsə çox yaxınlaşdırıb. Bununla yanaşı, səltənət hökmdarları “Fələstin problemi”nin səudiyyəlilər və bütövlükdə ərəb dünyası üçün əhəmiyyətsizliyini dərk etməyə başladılar.
Eyni zamanda, Səudiyyə Ərəbistanı liderləri ABŞ və İsrailə təzyiq vasitəsi kimi dəfələrlə İrana qarşı həmrəylik nümayiş etdiriblər. Bu, Tehran ilə Ər-Riyad arasında Səudiyyə Ərəbistanının neft yataqlarına fəlakətli hücumu da ehtiva edən barışmaz ədavətə baxmayaraq baş verirdi.
Eyni zamanda, mətbuatda Səudiyyə Ərəbistanı ilə İsrail arasında diplomatik münasibətlərin mümkün qurulması ilə bağlı məlumatların yayılması səudiyyəlilər üçün İrana təzyiq rıçaqı rolunu oynayır. Bu ikitərəfli, hiyləgər siyasət krallığa xasdır.
İsraillə münasibətlərdə vəhhabi faktorunu həlledici hesab etmək olmaz. Səudiyyə elitası bütün dünyanı “vəhhabiləşdirmək” ideyasından daha çox öz maraqlarını rəhbər tutur.
Əgər İsraillə Səudiyyə Ərəbistanı arasında diplomatik münasibətlərin qurulması şanslarını nəzərə alsaq, qiymətləndirmələrimizdə ehtiyatlı olmalıyıq. Səudiyyə oyunları taktiki xarakter daşıyır və İsraillə dostluğun tam və açıq təzahürü strateji yenidən qiymətləndirmə kimi təqdim edilə bilər ki, bu da krallığın liderlərinə vaxtından əvvəl atılmış addım kimi görünür”.