Bu, təkcə sinizm deyil, həm də həyazsılıqla bol olan iyrənclikdir
“Ümumi əlçatanlığına görə sinizmə nifrət edirəm”. Bu sözlər 20-ci əsrin böyük rus aktrisası, özünəməxsus yumoru və hazırcavablığı ilə tanınan Faina Ranevskayaya məxsusdur. O, bu günə qədər yaşasaydı, Rusiyanı bürüyən və yalançı vətənpərvərlik dərəcəsinə yüksəldilmiş ikiüzlülüyün aşkarlıq dərəcəsinə görə dərindən sarsılardı.
Sinizm bu gün Rusiya cəmiyyətinin böyük bir hissəsinə sirayət edib - “aşağıdan” “yuxarıya” qədər. Baxmayaraq ki, insan xarakterinin bu iyrənc keyfiyyətinin məcburi göstəriş kimi “yuxarıdan” “aşağıya” ötürüldüyünü söyləmək daha doğru olardı. Və "aşağı təbəqələr" - bəziləri məmnuniyyətlə, bəziləri isə zorla və ya xoşla bu göstərişə əməl edirlər.
Rusiyanın Ukraynaya qarşı aqressiv, amansız müharibəsi rusların qonşularına ikiüzlü “qardaşlıq” məhəbbətini üzə çıxaran bir növ lakmus testinə çevrildi. Azad insanlar olmadıqları üçün azad ruhla bağlı hər şeydən iyrənirlər.
Ukraynalıların öz dövlətçiliklərini qurmaq, üstünlük verdikləri inkişaf yolunu seçmək istəyi Moskvanın rəddinə və anlaşılmazlığına səbəb olur. Bildiyiniz kimi, anlaşılmaz həmişə təhlükə ilə doludur. Və hər şeyi aydınlaşdırmaq üçün Kreml qısa yol tutdu - təcavüz yolu.
Amma maraqlı olan budur: müharibənin bütün tələlərinə baxmayaraq, Rusiya hələ də baş verənləri öz adı ilə adlandırmaqdan çəkinir. Rusiyada “müharibə” sözü əvəzinə “xüsusi hərbi əməliyyat” ifadəsi işlədilir. Ranevskaya necə də haqlı idi! Yeri gəlmişkən, insanlar qadağan olunmuş “müharibə” sözünə görə məsuliyyət daşıya bilər (və daşıyırlar).
Düzdür, bu yaxınlarda Rusiya Prezidentinin mətbuat katibi Dmitri Peskov jurnalistlərlə söhbətində dedi ki, “Rusiyanın həyata keçirdiyi xüsusi əməliyyat əslində kollektiv Qərbin iştirakına başladıqdan sonra onun üçün münaqişədən müharibəyə çevrildi”.
Bəzi rusların əvvəllər "SVO"-nu müharibə kimi səciyyələndirdiyinə görə məsuliyyətə cəlb olunduğu ona bildirildikdə, Peskov var gücü ilə bəyan etdi ki, "pasifistlər "müharibə" sözünü tamam başqa kontekstdə işlədiblər".
Lakin sinizm sahəsində ən böyük uğurları, şübhəsiz ki, media nümayəndələri, xüsusən də Rusiya televiziyasında müxtəlif siyasi tok-şouların aparıcıları əldə ediblər. Vladimir Solovyov, Andrey Norkin, Olqa Skabeyeva, Marqarita Simonyan və başqaları kimi iyrənc təbliğatçılar, görünür, “ikiüzlü Yanus”un adını daşıyan mükafat uğrunda bir-biri ilə yarışırlar. Ssenari sadədir: Ukraynanı təcavüzkar, Rusiyanı isə qurban kimi təqdim etməlisən.
Eyni zamanda, utanmadan bəyan edirlər ki, Rusiya Federasiyasının Ukrayna xalqı ilə heç bir işi yoxdur və sadəcə, onları sıxışdıran “neonasistlərə” qarşı “SVO” aparır. Təbii ki, onlar rus raketlərindən həlak olan on minlərlə ukraynalı qoca, qadın və uşaq haqqında susurlar.
“Rossiya Seqodnya” media qrupunun və RT televiziya kanalının baş redaktoru Marqarita Simonyan, şübhəsiz ki, saray məddahları və ikiüzlülər arasında öz “şərəfli” yerini tutur. Bu şəxsi Azərbaycan tamaşaçısına tanıtmağa ehtiyac yoxdur. O, saya bilməyəcəyimiz qədər "ayaqqabılarını göydə dəyişib". O, gah Rusiyanın ukraynalı “adamyeyənlərlə” müharibə apardığına görə Putinə təşəkkür edib, gah da ukraynalıların əhəmiyyətli hissəsinin “nasist” olduğunu iddia edib.
Keçən ilin mayında isə Simonyan Rusiya ordusunun Ukraynadakı uğursuzluqlarını... Rusiya Federasiyasının ukraynalılara böyük sevgisi ilə izah etdi. Sən demə, bu yolla Moskva “qardaş xalqın qayğısına qalırmış”...
Bununla belə, Marqoda ikiüzlülük ehtiyatı həqiqətən tükənməzdir. Budur onun son incisi. O, rus məktəbi proqramına müasir cəbhə poeziyasının daxil edilməsini təklif edib.
“Biz müasir cəbhəçi şairlərin “Rus yayı poeziyası” toplusunu nəşr etmişik. Onlar icbari məktəb proqramına salınana qədər mən onlar uğrunda mübarizə aparacağam”, - deyə Simonyan bildirib.
O, Ukraynada baş verən hadisələrdən bəhs edən müasir cəbhə poeziyasının Böyük Vətən müharibəsinin dahi şairlərinin əsərləri ilə yanaşı olmağa layiq olduğuna da əminliyini ifadə edib.
Amma bu, təkcə sinizm deyil, həm də həyazsılıqla bol olan iyrənclikdir. İkinci Dünya müharibəsi qəhrəmanlarını indiki quldurlarla müqayisə etmək iyrənclikdir. Vətən müdafiəçilərini işğalçılarla müqayisə etmək absurddur. Fakt budur ki, indiki Rusiya o zamankı Hitler Almaniyası ilə yerlərini dəyişib.
40-cı illərdə Avropanın əsarətə düşmüş xalqlarını azad etmək şüarı ilə Üçüncü Reyx dəfələrlə ölkələri işğal etdi. Kuliminasiya nöqtəsi Almaniya üçün fəlakətə çevrilən Sovet İttifaqına hücum oldu.
Bu gün Rusiya “denasifikasiya” şüarı altında Ukraynaya hücum edib. Ona görə də tarixi paralellər aparsaq, Rusiya Federasiyası = Hitler Almaniyası, Ukrayna = Sovet İttifaqı.
Amma Simonyan bayağı saxtakarlıqla məşğuldur, Rusiyanın aqressiyasını tərifləyən müəlliflərin əsərlərini məktəb proqramına daxil etməyi təklif edir.
Nədənsə, mənə elə gəlir ki, Simonyan bu “nəcib” ideyanı həyata keçirə biləcək. Bu isə o deməkdir ki, Rusiyada “Putleryuqend” yetişdirilməsi üçün münbit şərait yaradılır...