Sonra nə olacaq? Sonrası onlar üçün daha maraqlı və seksual olacaq
Nəhayət, bu tarixi hadisə baş verdi: Azərbaycan 1991-ci ildə müstəqilliyini bərpa etdikdən sonra ilk dəfə olaraq beynəlxalq birlik tərəfindən tanınan sərhədlər çərçivəsində bütün ərazisi üzərində tam nəzarəti bərqərar etdi. Bütün təhlükəsizlik təminatlarına və birlikdə dinc yaşamaq və Azərbaycan cəmiyyətinə reinteqrasiya çağırışlarına baxmayaraq, Azərbaycanın Qarabağ bölgəsində yaşayan ermənilərin böyük əksəriyyəti ölkəni tərk etmək qərarına gəlib.
Bəzən elə gəlir ki, bütün bunlar ilk dəfədir, baş verir və bu aksiyanı müşayiət edən hadisələr hələ heç yerdə baş verməyib. Ancaq problem budur: bizi daim dejavu hissi izləyir. Bütün bunları, daha doğrusu, buna bənzər hadisəni harada görmüşük?
Yadımdadır: ötən əsrin 80-ci illərinin sonları, yüz minlərlə azərbaycanlı erməni quldur dəstələrindən qaçaraq öz doğma torpaqlarını tərk etdi. Amma bu gün gedən ermənilərin təhlükəsizliyinə və bütövlüyünə təminat verildiyi kimi, o zaman onların təhlükəsizliyinə heç kim zəmanət vermirdi. Əksinə, azərbaycanlılar amansızcasına məhv edilib: qocalar, uşaqlar, qadınlar.
Başqa bir dejavu isə ermənilərin əbədi hayqırtısıdır: “Vay, mama can, bizə soyqırımı edirlər”. Hələ onların əbədi müxtəlif qapılarda sürünərək, bizdən şikayət etmələrini demirəm. Bir əsrdən artıq göz yaşı tökdülər, günahsız qurbanlar kimi göründülər, eyni şeyi günümüzdə də davam etdirdilər və dünya Xocalıya, Meşəliyə, Daşaltına, Kərkicahana, Bağanıs Ayruma göz yumaraq onlara inandı...
Aman, Allah! İnsanı necə boğaza yığarlar?! Hərdən mən orta statistik Vartanın yaxasından tutub demək istəyirəm: “Kişi olun da! Axı siz özünüz bütün bu macəraya başladınız. Sizinkilər kimə qarşı döyüşə getdiklərini bilirdilər. 30 ildir ki, nəhayət, sizinlə təkbətək döyüşə biləcəyimiz anı gözləyirdik. Siz və biz! Və döydük sizi. Daha doğrusu, sizi sadəcə əzdik. Niyə indi döyülmüş küçə itləri kimi sızıldayıb, şüvən qaldırırsız? Nəyə ümid edirsiz? Tragikomediya bitdi. Pərdə!".
Ancaq məlum oldu ki, Qarabağdakı erməni separatçılarından bezən təkcə biz deyilik. Köçənlərin sonuncu qrupu Laçın sərhəd-keçid məntəqəsini keçməmiş Ermənistandan narazı səslər eşidilməyə başladı ki, bunu ümumi təriflə belə ifadə etmək olar: “Sənə Qarabağ lazımdırsa, ora da qayıt”.
Bəzən isə Ermənistan ermənilərinin narazılığına separatçıların sırf cinayət əməlləri səbəb olur. Sosial şəbəkələrdəki yazılardan belə məlum olur ki, Qarabağ erməniləri həddən artıq seksual təminatsızlıqdan (“yanıq”) əziyyət çəkirlər: gah qadını incidəcək, gah da hansısa qızın yolunu kəsəcəklər. Amma bu cinayətkarların əksəriyyəti bədnam manyaklardır, çünki onların hücum obyekti gənc qızlardır. Yəni, onlar pedofildirlər.
Qeyd edək ki, bunlar bizim fikirlərimiz və ya nəticələrimiz deyil. Bu barədə bu insanlara sığınacaq verənlər danışırlar.
Burada seksual cinayətlərin davam edən faktları ilə bağlı müxtəlif fərziyyələr irəli sürə bilərsiniz. Bunu həkimlər, psixoloqlar və kriminoloqlar daha yaxşı bilirlər. Amma biz bu problemə baxışımızı da ifadə edəcəyik. Tamamilə mümkündür ki, alovlu millətçilik və separatizm, əzəmət aldadıcılığı, kütləvi ümummilli psixoza çevrilərək insan şəxsiyyətinin cinsi oriyentasiyasında hansısa pozğunluq və patologiyaya səbəb olur. Tədricən də separatçı və millətçi homo sapiensdən eramızdan əvvəlki heyvana çevrilir.
Və sübutlarımız var. Əslində, 1992-ci ildə erməni separatçılarının Xocalıda etdiklərini ağlı başında olan adam edə bilərmi? Xeyr, yox və bir daha YOX! Orada baş verənlər, bəlkə, bir heyvan əməli üçün da zəif görünərdi. Və təbii ki, tədricən bu xunta nümayəndələrinin normal cinsi oriyentasiyası deformasiyaya uğrayaraq, Allah bilir nəyə çevrildi.
30 ildir ki, bu cin qaça bilməyib, işğal altındakı torpaqlarda dolaşıb. Lakin sonra bu torpağın əsl sahibləri gəldi və cin şüşədən çıxaraq azad şəkildə dolaşmağa başladı.
Bəs indi erməniləri nə gözləyir...? Bunu zaman göstərəcək. Əbəs yerə deyil ki, məhz “əfsanəvi” Anait onların ulu anası sayılır. Odur ki, sonrası ermənilər üçün daha maraqlı və seksual olacaq...