Sənin harana yaraşır ki, o bahalıqda əşya üçün yalanlar danışıb, onu əldə etməyə çalışırsan?
Bu aralar, hamı bir filmi axtarır, tapanda baxır, sonra da sözünü yazır. Orta statistik vətəndaşın hamının müzakirə etdiyi, paylaşdığı, bəyəndiyi nəyisə tərifləmək xasiyyətini isə yaxşı bilirik. Niyə biz ağlamalı, çarəsiz vəziyyətə düşənləri izləyib onlara acımağı bu qədər çox sevirik? Canımızdadır, qanımızdadır yazıqlıq... bəlkə də iradəsi əzik adamlara daha çox hörmət edirik. Biz güclü insanlardan qorxuruq ki?
Taleh Yüzbəyovun son filmində bütün azərbaycanlı kişilərindən orta statistik Rasim düzəltməyinə üzüldüm. Filmdə orta statistik olan qəhrəman yox, onu o vəziyyətə gətirən səbəblər, stereotiplərdir ki, bunların da cəngindən heç cür qurtula bilmirik, çünki biz hələ də özümüzə oxşayan filmlərə baxmaqdan zövq alırıq. Bizə özümüzə oxşamayan filmlər lazımdır ki, bəlkə nəyisə dəyişdik. Aynaya baxmaqdan yorulmuşuq axı.
Filmdə qohum evliliyinin bataqlığında olan Azərbaycan ailəsi canlanır. Yad qızına xor baxan, özününkünü gəlin edən, amma xeyrini görməyən orta statistik qaynana obrazı var. O qaynana ki, doğru-düzgün münasibətlər qura bilməməsi ucbatından ailəyə ağbirçəklik edə bilmir. İndi boşanma astanasına çatan, hətta boşananlar arasında qohum evlilikləri üstünlük təşkil edir. Artıq üz-üzdən utanmır. Fimdə baş verənlərin hamısı Rasimin anasının səhvləri ucbatından olur, təqsirkar qadın oğluna istədiyi qızı alsaydı, indi oğlu ilə bir yerdə də yaşayardı.
Raminə Eyvazqızı