Bağdasaryanın işğaldan azad edilmiş ərazidə təsadüfən qalıb-qalmadığı araşdırılmalıdır
Əlyazmalar yanmır. Mixail Bulqakovun “Master və Marqarita” romanından hər zaman aktual və düzgün olan bu cümləni indi fərqli bir cümlə ilə əvəz etmək olar: İnternet hər şeyi xatırlayır. İnsanların həyatından qəsdən gizlətdikləri və ya unutmağı üstün tutduqları səhifələr də daxil olmaqla. Bütün bu həqiqətləri gözümüzün qabağında baş verən hadisə ilə əlaqələndirirəm.
Azərbaycan Ordusu ölkəmizin əvvəllər işğal olunmuş ərazilərini getdikcə daha çox azad edərək əks-hücum əməliyyatını inamla davam etdirir. Bu əməliyyat zamanı maraqlı bir hekayə baş verdi. İşğaldan azad edilmiş yaşayış məntəqələrindən birinə girən azərbaycanlı əsgərlər orada bir erməni qadını gördülər. Aralarında qısa bir dialoq baş verdi, qadın əsgərlərimizə müraciət edərək “Torpağınıza xoş gəlmisiniz”, - dedi.
Xeyr, indi biz qəfildən görmə qabiliyyətini bərpa edən və yaşadığı torpağın həqiqi sahibinin kim olduğunu başa düşən bir erməni qadınından danışmırıq. Sən demə, bayaq danışdığım hekayənin, məlum olduğu kimi, davamı var imiş. Çərşənbə axşamı döyüş bölgəsindən təxliyyə olunan Ermənistan vətəndaşı Aznif Bağdasaryanın iştirakı ilə mətbuat konfransı keçirildi. Ailə, Qadın və Uşaq Problemləri üzrə Dövlət Komitəsi sədrinin müavini Aynur Sofiyeva Aznif Bağdasaryanın Düşənbədə anadan olduğunu və o zaman hər yay Bakıda yaşayan nənəsini ziyarət etdiyini bildirdi.
Sofiyeva, söhbət əsnasında Bağdasaryana Azərbaycan xalqının erməni xalqı ilə heç bir probleminin olmadığının, məqsədinin işğal altındakı torpaqları azad etmək olduğu barədə məlumat verildiyini söylədi. Bağdasaryan onun üçün pis bir millət və ya pis bir insan olmadığını söylədi: “Biz də müharibə istəmirik. Uşaqlarımızın yetim qalmasını, evsiz qalmasını da istəmirik. Sovet İttifaqı dövründəki kimi birlikdə yaşamaq istəyirik. Əsasən dinc xalqıq. Mülki əhali bombardmanlardan əziyyət çəkir. Mən onlardan biriyəm. Bomba partlaması zamanı huşumu itirdim, özümə gələndə tək olduğumu gördüm, heç kim yox idi. Üç gün mağazada tək idim. Həmişə məni qorxudurdular ki, azərbaycanlıların əlinə keçsəm, məni öldürəcəklər. Buna görə qorxdum. Ancaq əksinə oldu, mənə çox yaxşı davrandılar”.
Erməni qadın iki xalqın uzun müddət dostluq içində yaşadığını vurğuladı: “Biz yüz illər bir-birimizlə müharibə aparmamalıyıq. Anaların övladlarının ölümü üçün kədərlənməsini və övladlarının yetim qalmasını istəmirik”.
O, erməni analarını övladlarını müharibəyə buraxmamağa çağırdı: “Çox təəssüf ki, vaxtı ilə dostluq şəraitində yaşayan iki xalq indi müharibə vəziyyətindədir. Nə üçün? Siyasi intriqaya görə? Qorxum var idi, hər an öldürülə biləcəyimi düşünürdüm. Əsgərlə məni tapana qədər. Mənə başa saldılar ki, qorxmağa ehtiyac yoxdur. Mən mülki şəxsəm. Səmimi qəbula görə ölkəyə minnətdaram”.
Ermənistan vətəndaşı Azərbaycanda ona bir mülki şəxs kimi isti münasibət göstərildiyini, Ailə, Qadın və Uşaq Problemləri üzrə Dövlət Komitəsinin nümayəndələrinin də onunla nəzakətli davrandığını qeyd etdi: “Xoş xatirələr... yaşadığım Bakını göstərdilər, evi göstərdilər, nənəmin yaşadığı yeri… Çay içdik, qutab, paxlava yedik. Qutablarınızı və paxlavalarınızı dünyanın ən yaxşısı hesab edirəm. İki xalqın yenidən sülh və dostluq içində yaşamasını istəyirəm”.
Bu qadınla əlaqəli bütün bu epizodları xüsusi olaraq ətraflı təsvir etdim. İndi özünü sadə bir satıcı qadın və barışığa çağıran, müharibəyə qarşı çıxan bir mülki şəxs kimi göstərən qadın, əslində kimdir? Ancaq internetin hər şeyi xatırladığını əbəs yerə vurğulamadım. İndi sosial şəbəkələr A.Bağdasaryanın Ermənistan ordusunun hərbi formasında, əlindəki silahlarla çəkilmiş fotoları ilə doludur. Ermənistan ordusunda tibb bacısı olduğu, ümumiyyətlə dükan satıcısı olmadığı bildirilir. “Facebook” səhifəsində isə Ermənistan ordusuna və Azərbaycanın işğalına dəstək mesajları, məqalələri və videoları var.
Bax belə... Və hələ A.Bağdasaryanın bütün digər işğalçılardan azad edilmiş ərazilərdə təsadüfən qalıb-qalmadığını araşdırmalıyıq. Əminəm ki, yerli xüsusi xidmət orqanları indi sosial şəbəkələrdə, internetdə yayılan məlumatlardan istifadə edərək bu məsələnin axırına çıxacaq. Ancaq indikinə bənzər bir hadisə bir dəfə də baş vermişdi. Bəli, artıq Azərbaycanda olanda, bülbül kimi cəh-cəh vuran, amma başqa ölkəyə köçəndən sonra haqqımızda ağzına gələni danışan bir erməni misalının şahidi olmuşuq.
Söhbət 2015-ci ildə ailəsi ilə birlikdə Ermənistandan Azərbaycana qaçan Vahan Martirosyandan gedir. Xatırlayıram, torpaqlarımıza ayaq basan kimi Bakıda keçirdiyi mətbuat konfransında bir sıra açıqlamalar vermişdi. Azərbaycan xalqının dinc, qonaqpərvər və tolerant olmağını daha çox vurğulayırdı. Erməni səlahiyyətlilərini ifşa edir, daha sonra Ermənistan Respublikasının o zamanki Prezidenti Serj Sarkisyan hakimiyyətinin, tarixi saxtalaşdırmağa çalışaraq, Gebbelsin təbliğat fəndlərinə əl ataraq, ermənilər üçün Azərbaycan şəxsiyyətində düşmən obrazı yaratmaq cəhdini ifşa etdi.
Vahan, eləcə də Qarabağın Azərbaycanın qanuni ərazisi olduğu barədə danışdı. Dəfələrlə və yüksək səslə. Və sonra üçüncü bir ölkəyə köçən kimi, Martirosyan özünü Ceyms Bond kimi göstərməyə çalışdı. Əslində isə o, məşhur lətifədəki "ələkeçməz Co” idi. Əlyazmaların yanmadığını, sadəcə anlamayan Martirosyan düşünmədi ki, internet onun bütün çıxışlarını xatırlayır.
Bütün bunlardan sonra ona münasibət həm Azərbaycanda, həm də Ermənistanda müvafiq oldu. Bu, bir hekayə idi. Bu və ya digər səbəbdən Azərbaycanda peyda olan ermənilərin bütün sözlərinə inanıb-inanmamaq barədə düşünməyə vadar edən bir hekayə. Xüsusilə, onların dedikləri keçmişə malik olmadıqları ortaya çıxandan sonra. Lap elə A.Bağdasaryan məsələsində olduğu kimi...